Over doorzettingsvermogen en ijsklontjes

De kracht van metaforen

De mensen die mij kennen of door mij gecoacht worden, weten het al lang: ik ben dol op metaforen. Voor wie de term niet kent: een metafoor is een beeld wat je probeert op te roepen om het vervolgens te vergelijken met een bestaand probleem. Je werpt als het ware een totaal ander licht op de zaak. Zo vergelijk ik in mijn coachgesprekken of trainingen een menselijk lichaam vaak met een auto. En vraag ik mensen wat ze doen om hun auto te onderhouden. Ook stel ik bijvoorbeeld de vraag wat er gebeurt als je benzine in je dieselauto gooit. Of hoe lang ze hun auto willen rijden en wat ze daarvoor over hebben. Het doel van al deze vragen is natuurlijk dat ik ze met deze metafoor de vergelijking wil laten maken met hoe ze met hun eigen lichaam omgaan.  En door een metafoor te gebruiken, kun je wat afstand nemen van je probleem of situatie en er eens op een heel andere manier naar kijken.

Kleine stapjes

Mensen komen bij mij omdat ze iets willen veranderen en dat ze niet zelf lukt. Daar is overigens ook een fantastisch boek over geschreven (nee ik heb geen belang ;-)) genaamd: De hamster in je brein. Je snapt na dit boek écht veel beter hoe verandering werkt. Je kunt overigens ook de workshop volgen die mijn collega Susan over deze “hamster-methode” in september geeft. En tot die tijd help ik je een stukje op weg.

Het probleem met veranderen ligt voor een deel in focus en doorzettingsvermogen. Daar heb je best wel wat van nodig en ook wel een tijdje. Want de meeste veranderingen gaan niet zo snel. Het is ook nog eens zo dat hoe groter de verandering, hoe meer weerstand je voelt en hoe groter je doorzettingsvermogen of wilskracht moet zijn. Continu die focus houden is best pittig en lukt ook vaak niet. De kracht zit hem in veranderen met kleine stapjes. Want veel kleine stapjes samen zorgen op den duur voor effect.

Doorzetten

Ze komt bij mij voor een eerste gesprek na 3 bijeenkomsten in het CooL-traject. Ze is fanatiek, leergierig, schrijft alles op en gaat er vol in. Ze is anders gaan eten, meer aan het bewegen en kijkt sip. Op mijn vraag wat er aan de hand is, zegt ze: “ik ben er zo hard aan aan het werken en elke dag zegt de weegschaal hetzelfde. Ik val niks af. Waarom doe ik dit allemaal, het heeft toch geen zin.”

Maar is dat werkelijk zo? 

Ik leg haar uit dat er op de achtergrond van alles gebeurt. Dat er in het lichaam gewerkt wordt, zonder dat je het merkt. En ik gebruik één mijn favoriete metaforen: het ijsklontje (vrij naar James Clear uit zijn boek “Elementaire gewoontes”).

Stel je een ijsklontje voor in een ruimte van -7 graden Celsius. Wat gebeurt er met dat ijsklontje? Niks toch? Nou maak je de temperatuur -6. Er gebeurt nog steeds niks.  Langzaam warm je de kamer op: -3, -2, 0.  De omstandigheden veranderen maar met het ijsklontje gebeurt nog niks. Pas als de temperatuur boven de 0 graden komt, ga je verandering zien en transformeert het ijs naar water. Maar de verandering was er al lang. Want zonder het stijgen van de temperatuur, kon het ijsklontje nooit gaan smelten. Het proces, wat je niet kon waarnemen, was essentieel voor het resultaat.

9 maanden later zit ze weer bij me. Het waren pittige tijden. Veel thuiswerken, een niet nader te noemen virus, alles was een beetje anders. Ze is stug blijven doen wat ze al deed met het ijsklontje in haar achterhoofd. Meer bewegen, geen alcohol meer door de week, een gezond eetpatroon, af en toe een uitspatting. Allemaal onderdeel van een groter plan: gewichtsverlies en meer energie. Dat laatste doel nam toe, dat voelde ze al langer en dat eerste liet wat langer op zich wachten. Blijkbaar waren de omstandigheden nog niet optimaal. Ze stapt op de weegschaal. 5 kilo eraf, flinke afname van haar vetpercentage en een flinke toename van haar spiermassa. O ja en nog 8 centimeter buikomvang minder. Maar dat had ze al gemerkt 😉

De moraal van dit verhaal

Verandering van gedrag heeft altijd effect, ook als je het niet ziet. Je lichaam heeft tijd nodig. Tijd om langzaam aan te passen aan andere omstandigheden. Om “langzaam op te warmen” zoals de ruimte van het ijsklontje. En daarom zijn nou juist de kleine stappen zo belangrijk. Want die kosten niet veel moeite, dus die houd je makkelijker vol. En daar draait het allemaal om: die dingen veranderen die je niet heel veel energie kosten en je op de lange termijn wat opleveren. Dat noemen we duurzaam veranderen. 

Welke kleine stap ga jij zetten?

Wil jij ook gezonder leven en heb je daar ondersteuning bij nodig? Ik kan je snel op weg helpen. Kijk eens bij mijn aanbod.

 

Voed je brein